وقتی یک زردشتی چاه آب مسجد اعظم قم را ایجاد کرد و پول نگرفت

آیت الله علوی بروجردی تولیت مسجد اعظم و کتابخانه آیت الله بروجردی به نقش یک زردشتی در ایجاد چاه آب مسجد اعظم قم پرداخت.

به گزارش عصرایران به نقل از شفقنا، آیت الله علوی بروجردی گفته است:

آقای لرزاده، معمار مسجد اعظم، برای من نقل می‌کرد که می‌خواستیم در مسجد اعظم چاه بزنیم. باید کسی را می‌آوردیم که متخصص این کار باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به ما گفتند متخصص این کار آقایی است به نام جمشید یگانگی و پسران که مؤسسه و بنگاهی در خیابان سعدی دارند و کارشان بسیار خوب است اما زرتشتی‌اند. با آقای بروجردی مطرح کردیم و ایشان هم استقبال کرد.

آنها هم اظهار آمادگی کردند. منتها ما وحشت داشتیم که در زمین وقف‌شده برای مسجد زرتشتی‌ها چاه بزنند. با موافقت آقای بروجردی آنها آمدند و چاه زدند و چاه خیلی خوبی هم از کار درآمد و از عجایب آن اینکه آب این چاه شیرین‌تر از چاه‌های اطرافش است. چاه‌هایی که داخل رودخانه است شور است، اما PH آب این چاه خیلی پایین‌تر است. این چاه را زدند و موتور گذاشتند و تا انتها کار را به نحو احسن انجام دادند. آقای لرزاده می‌گفت به سراغشان رفتم و گفتم صورت حساب بدهید، اما امروز و فردا می‌کردند. تا اینکه یک روز خود جمشید، که مدیر بنگاه بود، گفت صورت حساب دادن ما یک شرط دارد.

شرطش این است که ما آقای بروجردی را از نزدیک ملاقات کنیم. آقای لرزاده می‌گفت من نمی‌توانستم از طرف ایشان قولی بدهم و بعید می‌دانستم که آقای بروجردی بپذیرند. با این حال پیش آقای بروجردی رفتم و ماجرا را به ایشان گفتم. آقای بروجردی بسیار استقبال کرد و گفت چرا نگفتی بیایند. به هر حال با یگانگی خدمت آقای بروجردی رفتیم.

ایشان در اتاق کناری زیر کرسی نشسته بود و چون بسیار پیر بود نمی‌توانست به هنگام ورود افراد از جا بلند شود. یگانگی وارد شد و خدمت آقای بروجردی، که مرجع تقلید شیعه بود، رفت. دست و پایش را گم کرده بود. به آقای بروجردی چسبید و پیشانی، گونه‌ها و دستش را بوسید. لرزاده به من گفت که آقای بروجردی در این بوسیدن‌ها نه خودش را عقب کشید و نه دستش را این طرف و آن طرف کرد که حاکی از آن باشد که ایشان کافر و نجس است. کاملاً مانند رفتاری که با مسلمانان داشت با او مواجه شد. یگانگی کنار آقای بروجردی نشست و دست آقای بروجردی را گرفت.

آقای بروجردی مطلقاً دستش را نکشید و مدتی دست در دست هم بودند. آقای بروجردی هم از ایشان تعریف کرد و گفت شنیده‌ام که کار خوبی کردی و آقای لرزاده از شما تعریف می‌کرد، اما چرا صورت حساب نمی‌دهی. یگانگی گفت برای همین خواستم خدمت شما بیایم و عرض کنم که اجازه بدهید در کار خیری که شما کرده‌اید من هم سهیم باشم. شما مسجدی برای خدا ساخته‌اید. اجازه دهید ما هم به اندازه این چاه در بنایی که شما ساخته‌اید سهیم باشیم. آقای بروجردی در گرفتن مبالغ کلان اخلاق خاصی داشتند و مخصوصاً از سهم امام در مسجد خرج نمی‌کردند و به‌راحتی به پیشنهاد افراد برای کمک‌کردن پاسخ مثبت نمی‌دادند. آقای لرزاده کاملاً با این روحیه آقای بروجردی آشنا بود. با این حال تا یگانگی این پیشنهاد را داد، آقای بروجردی پذیرفت. آقای لرزاده می‌گفت برای من تازگی داشت که آقای بروجردی چنین چیزی را قبول کرد.

بعدها مرحوم آقای میرزا ابوالحسن روحانی، در مجلس آقای بروجردی، همین اشکال طلبگی مرا که به آقای طباطبایی می‌کردم به آقای بروجردی وارد کرد و گفت حالا که آقای یگانگی این همه به شما اظهار ارادت دارد به او امر بفرمایید که مسلمان شود. آقای لرزاده می‌گفت آقای بروجردی وقتی ناراحت و عصبانی می‌شدند صورت و گوش ایشان قرمز می‌شد. خود من هم دیده بودم. چون ایشان وقتی فوت شدند من ۱۰ سالم بود. آقای بروجردی از شنیدن آن حرف عصبانی شدند و سرشان را پایین انداختند و هیچ نگفتند. آقای جمشید یگانگی با این حرف قدری کوچک شد و در واقع به او القا شد که تو در میان ما قدری بیگانه هستی و مسلمان نیستی. البته این هم سلیقه‌ای است و گاهی چنین اظهارنظرهایی می‌شود. آقای بروجردی بعد از اینکه این حالتشان برطرف شد سرشان را بلند کردند و به ایشان گفتند: «آقای حاج میرزا ابوالحسن! من دعا می‌کنم خداوند اخلاص آقای یگانگی را به ما بدهد». تا حدی این وضعیت جبران شد، و بعد هم که آقای یگانگی می‌خواست برود آقای بروجردی با اینکه بسیار پیر بود و به‌سختی می‌توانست از جا بلند شود، برخاست و او را چند قدم بدرقه کرد تا جبران آن کلام را بکند.

این اصل قصه است و تتمه‌ای هم دارد. بعدها این چاه، در زمان نوه آقای بروجردی، که متولی مسجد بود، خراب شده بود. ایشان می‌گفت در پرونده‌ها گشتیم و آدرس بنگاه آنها را پیدا کردیم. در همان خیابان سعدی چند مغازه بود که نوشته بودند بنگاه جمشید یگانگی و پسران. به آنها گفتیم که چاه خراب شده است. آنها گفتند که چاه را ما زده‌ایم و می‌آییم درست می‌کنیم. آمدند و چاه را تعمیر کردند و باز هم صورت حساب نمی‌دادند. به بنگاه آنها مراجعه کردیم. معلوم شد خود جمشید فوت شده و بچه‌هایش متصدی بنگاه هستند. یکی از پسرانش که مدیر عامل بنگاه بود، ملاقاتی با من گذاشت و پرونده را آورد و گفت پدر ما نوشته است که این چاه را ما برای آقای بروجردی و مسجد اعظم زدیم. تا وقتی این بنگاه هست و شما بچه‌ها هستید، هر کاری این چاه داره بدون دریافت پول موظفید انجام دهید و این وصیت من به شما است.

این قصه حالا به عنوان خطابه عمومی است. امیدوارم خداوند ان‌شاءالله توفیقات عزیزان را بیشتر کند. «والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا». بهترین و پرافتخارترین کار این است که برای کسی باشد که همه ائمه به وجودش افتخار می‌کردند، و به وجود او امید داشتند. این بافضیلت‌ترین کارها است. خداوند خودش قبول بفرماید. خود آقا حجت ابن الحسن پشتوانه اساسی کار شما هستند و خواهند بود و امام حاضر و ناظر ما هستند.

بقیه ائمه را هم برای هر کاری که مربوط به خودشان باشد به در خانه‌شان می‌رویم. به هر حال امیدوارم خداوند به همه عزیزان توفیقات بیشتری عنایت کند؛ مخصوصاً آقای پور سید آقایی را که ما ارادت دیرینه‌ای خدمتشان داریم و واقعاً خوشحالم که ایشان با این فضل و کمال و سوابق به این کار همت کردند. با بسیاری از مشکلاتشان آشنا هستم. ایشان علی‌رغم این همه مشکلات این کار را ادامه می‌دهند و هر سال هم با مشکلات جدیدی مواجه‌اند. از خداوند متعال می‌خواهم صبر و استقامت ایشان را در این کار افزون کند و عواقب بسیار روشنی در این مجموعه مقرر دارد. ان‌شاءالله.

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: آیت الله علوی بروجردی مسجد اعظم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۰۷۳۳۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مورینیو: پرتغال این بار پیشنهاد بدهد قبول می‌کنم!

به گزارش "ورزش سه"، ژوزه مورینیو اعتراف کرد که از نپذیرفتن پیشنهاد پرتغال پشیمان است و احساس می‌کند که ماندن او در رم تصمیم اشتباهی بود.

در دسامبر 2022، پس از پایان دوره هشت ساله مربیگری فرناندو سانتوس، فدراسیون فوتبال پرتغال با مورینیو وارد مذاکره شد تا او را به عنوان مربی جدید انتخاب کنند.

مورینیو در نهایت این پیشنهاد را رد کرد و باعث شد فدراسیون فوتبال پرتغال به سراغ روبرتو مارتینز برود.

مورینیو فصل 23-2022 را با رم پشت سر گذاشت که تیمش به لیگ قهرمانان اروپا صعود نکرد و در فینال لیگ اروپا مقابل سویا شکست خورد. اوضاع در فصل جاری سخت‌تر شد و مربی پرتغالی در ژانویه اخراج شد تا دانیله ده‌روسی جایگزین او شود.

مورینیو در صحبت با "ای‌اِی اسپورت کره"، ابتدا در مورد فینال‌هایی که با رم تجربه کرده گفت:"دو فینال همراه رم سخت‌ترین بازی‌های ممکن بود. شاید لیگ اروپا با منچستریونایتد هم خیلی سخت بود. چون رم و یونایتد دو تیمی بودند که وقتی من به آنجا رفت در شرایط بسیار سختی قرار داشتند."

او درمورد چالش‌های مربیگری گفت:"برخی از مربیان شاید باهوش‌تر و محتاط‌تر باشند، بنابراین شغل مناسب با شرایط ایده‌آل را برای رسیدن به موفقیت انتخاب می‌کنند. من باید همیشه کار کنم، یعنی احساس کنم که دارم کاری انجام می‌دهم و به کسی کمک می‌کنم. من چالش‌ها را دوست دارم، حتی اگر گاهی اوقات آن‌ها ناعادلانه باشند، زیرا نمی‌توان از من انتظار داشت که جام‌ها را ببرم، وقتی تیم من قوی‌ترین تیم داخل زمین نیست."

مورینیو در مورد اینکه دوست دارد مربی کدام تیم شود، گفت:"طبیعتا پرتغال. من دو بار این شانس را داشتم که مربی تیم ملی شوم، اما آن‌ها در زمان مناسب به من پیشنهاد ندادند. وقتی آخرین پیشنهاد را رد کردم احساساتی بودم، چون تصمیم گرفتم در رم بمانم و فکر می‌کنم اشتباه کردم. اکنون پرتغال یک تیم فوق العاده دارد، یکی از بهترین‌هاست و به نظرم در بین پنج تیم برتر هستند. این را می‌دانستم، اما ارتباط خوبی با رم و هواداران داشتم، بنابراین نمی‌خواستم چنین تصمیمی بگیرم. پیشنهاد پرتغال دو بار آمده، فکر می‌کنم برای بار سوم هم به من پیشنهاد می‌دهند و این بار آن را قبول خواهم کرد."